చట్టంలోని ముఖ్య అంశాలు
సెక్షన్‌ 2 (ఏ) – బాలిక అంటే 18 సంవత్సరాలు నిండని ఆడపిల్ల.
సెక్షన్‌ 2 (బి) – ”బాల్య వివాహం” అంటే మైనర్‌ బాలిక, మరియు బాలుడు మధ్య జరిగేది. (మైనర్‌ అంటే 18 సం. నిండని బాల బాలికలు ఎవరైనా).
సెక్షన్‌ 3(1) – ఈ చట్ట పరిధి ప్రకారం, ఎవరైనా (బాలిక గాని బాలుడు గాని) వివాహ సమయానికి మైనరు అయితే ఆ వివాహం చెల్లదు.
సెక్షన్‌ 4(1) – ఈ సెక్షన్‌ క్రింద మైనర్‌ వివాహం జరిగినపుడు, దానిని జరిపిన బాలుని తల్లిదండ్రులు లేదా అతని సంరక్షకులు గాని మైనర్‌ బాలికకు భరణం చెల్లించవలసి ఉంటుంది. ఈ భరణం ఆమె మరలా వివాహం చేసుకునేదాక ఇచ్చేటట్లు ”జిల్లా న్యాయస్థానం” ఆజ్ఞాపిస్తుంది.
సెక్షన్‌ 5 – బాల్య వివాహం ద్వారా మైనరు బాలిక శిశువుకు జన్మనిస్తే ఆ శిశువు రక్షణ మొత్తం ప్రభుత్వం బాధ్యత తీసుకుంటుంది.
సెక్షన్‌ 9 – 18 సంవత్సరాలు దాటిన పురుషుడు ఎవరైనా బాల్యవివాహం చేసుకుంటే (మైనర్‌ బాలికను) 2 సంవత్సరాలు జైలుశిక్ష మరియు జరిమానా కోర్టు విధిస్తుంది.
సెక్షన్‌ 10 – ఈ సెక్షను క్రింద ఎవరైతే బాల్యవివాహాన్ని జరిపిస్తారో, జరగడానికి తోడ్పడతారో వారు కూడా శిక్షార్హులే. వారికి రెండు సంవత్సరాల దాకా జైలుశిక్ష రూ.లక్ష దాకా జరిమానా కోర్టు విధిస్తుంది.
సెక్షన్‌ 12 – బాల్య వివాహం జరిపి తరువాత ఆ మైనరు బాలికను, అతని సంరక్షకుడుగాని, మరి ఎవరైనా ఇతరులుగాని ఆమెను అక్రమ రవాణా చేయడానికి ప్రయత్నిస్తే ఆ వివాహం చట్టరీత్యా నేరం.
సెక్షన్‌ 13(1) – ఈ సెక్షన్‌ ద్వారా ఫస్ట్‌ క్లాస్‌ జ్యూడీషియల్‌ మేజిస్ట్రేట్‌కు, మెట్రోపాలిటన్‌ మేజిస్ట్రేట్‌కు, బాల్య వివాహాలను నిరోధించే అధికారం ప్రభుత్వం ఇచ్చింది.
సెక్షన్‌ 13(4) – ఈ సెక్షన్‌ ద్వారా జిల్లా మేజిస్ట్రేట్‌, బాల్య వివాహ నిరోధక అధికారిగా బాల్య వివాహాలను నిరోధించే అధికారం ఉంటుంది.
సెక్షన్‌ 14 – ఈ చట్టాన్ని ఉల్లంఘించి, మేజిస్ట్రేట్‌ ఉత్తర్వులను ఉల్లంఘించి బాల్యవివాహాన్ని అన్ని హిందూ సాంప్రదాయాలలో జరిపినా అది చెల్లదు.
సెక్షన్‌ 15 – ఈ చట్టం క్రింద నమోదయ్యే కేసులో వారెంట్‌ లేదా మేజిస్ట్రేట్‌ అనుమతి లేకుండానే పోలీసులు బాల్యవివాహాన్ని ఆపవచ్చు.
